νεογραμματικός

-ή, -ό

γλωσσ.

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στους νεογραμματικούς και στην κίνησή τους

2. το αρσ. ως ουσ. οι νεογραμματικοί

ομάδα και κίνηση Γερμανών φιλολόγων και γλωσσολόγων τού 19ου αιώνα που η κύρια αντίληψή τους συνοψιζόταν στην αρχή ότι οι φωνητικοί νόμοι στη γλώσσα ισχύουν παντού χωρίς καμία εξαίρεση.